 |
| Daniël den Hoed kliniek |
Vandaag is het woensdag. We zijn vanmorgen al vroeg
opgestaan. Om 8.50 uur worden we al in de Daniël den Hoed verwacht. We gaan
maar op tijd weg, want wie weet staan we zo in de file. Richting Rotterdam moet
je hier altijd rekening mee houden. Gelukkig valt het alles mee, we zijn in een
half uur op de plek van bestemming. Ondertussen heb ik goed op zitten letten
hoe we rijden, want ik zal hier ook wel eens alleen heen moeten en ik ben niet
zo’n held. Alleen naar Rotterdam vind ik maar eng.
 |
| Wachtruimte |
Zo gauw je hier binnenkomt zie je dat dit geen gewoon
ziekenhuis is. Er lopen mensen bij met doekjes om hun hoofd of petten op. Je
pikt de mensen er precies uit die al een chemokuur hebben ondergaan. Misschien is
het wel goed om hiermee geconfronteerd te worden. Je hebt het gevoel dat je
straks niet de enige bent. Afijn, eerst gaan we ons in laten schrijven bij de
receptie. We zijn op dat moment de eersten, na ons komen er al snel heel wat
meer mensen binnen om ingeschreven te worden. Er wordt zelfs een foto gemaakt
die op mijn afsprakenkaart komt. Alleen lijk ik daar straks denk ik niet meer
op, als ik geen haar meer heb!
We worden doorverwezen naar de wachtkamer van de arts die
mij onder controle zal houden. Dit blijkt een heel aardig vrouwtje te zijn.
Echt iemand die voor dit werk geknipt is. Ze doet haar uiterste best om er voor
te zorgen dat ik direct na de meivakantie met de bestralingen kan beginnen. De
CT-scan stond door een vergissing van haar op de donderdag in de meivakantie
gepland. Daar ze wist dat wij dan een midweekje weg zouden gaan, heeft ze echt alles
op alles gezet om dit toch deze week nog te doen. En het is haar gelukt! A.s.
vrijdag kan ik hiervoor al terecht. Alleen niet in Dordrecht, maar in
Rotterdam. Nou ja , dat moet dan maar. Dan hoor ik ook wanneer de eerste
bestraling zal plaatsvinden. En ……. ik zal dus al snel alleen naar Rotterdam
moeten rijden!
 |
Bij de radiotherapeut-oncoloog
in Daniël den Hoed.
Aardige vrouw ! |
De arts deelt ons mee dat ik 28 bestralingen zal krijgen.
Daar er nog tumorrestjes in de snijvlakken te zien waren, zullen de eerste
bestralingen een stuk sterker zijn. Zij vertelt ons welke bijwerkingen ik zal
ervaren, zoals vermoeidheid, meer behoefte aan slaap en minder eetlust. Op mijn
vraag of ik kan blijven werken geeft zij te kennen, dat dat wel mag, maar, .......dat de
meeste mensen al na de tweede of hooguit derde week afhaken, omdat zij te
vermoeid zijn. Ik mag dus wel blijven werken, maar moet me elk moment ziek
kunnen melden. Mijn lichaam moet de kans krijgen om van elke bestraling te kunnen genezen. Na de laatste bestraling werkt de behandeling nog een
paar weken door en kun je nog een poos vermoeid zijn. Vaak krijg je daarna ook nog klachten, zoals een rode of
gezwollen huid, maar met een goede zalf zal dit langzamerhand vanzelf genezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten