Een schokkend bericht

Het is maandagmorgen, 20 februari 2012. Henk is thuis vanwege de voorjaarsvakantie. Zojuist hebben we boodschappen gedaan, want morgen hoop ik jarig te zijn. Alles staat in de keuken om uitgepakt te worden. Henk is nog even iets anders doen, terwijl ik alles zal gaan opruimen.

Dan gaat de bel. Door het glas van de voordeur zie ik vaag een vrouw staan. Als ik de deur open doe, dringt het nog niet tot me door, totdat zij zich voorstelt als onze nieuwe huisarts. Ik heb haar echter niet gevraagd om te komen. Maar dan ineens ........ is het alsof alle grond onder mijn voeten wegzakt. Het is dus zover! Ik weet het direct, een week geleden ben ik naar de bus geweest voor het bevolkingsonderzoek naar borstkanker! Het is foute boel!  Aarzelend vraagt zij of ze binnen mag komen, want zij heeft een brief ontvangen dat er bij mij "iets" te zien is op de foto.

Daar zit ze tegenover me en vertelt haar boodschap. Op zo'n moment weet je niet goed hoe je moet reageren. Het is zo vreemd! Onwerkelijk! Ik raak niet in paniek, maar zeg gewoon: "Ja, .... dat kan mij ook overkomen.". Het bericht moet nog bezinken, ik weet er nog niet goed mee om te gaan. Voor een arts trouwens ook lastig. Iederen reageert natuurlijk weer anders. Ze vertelt dat we 's woensdags al in het Beatrixziekenhuis verwacht worden bij de chirurg en gelijk ook voor foto's. Ze drukt me op het hart haar echt te bellen als het niet gaat of als ik ergens mee zit en dat beloof ik haar.

Als zij weg is, sta ik daar, midden in de kamer, met de brief in de hand. Het is alsof je iets besmets in je hand hebt, je vonnis! Ik leg hem verward op tafel en ga naar de keuken om de boodschappen op te ruimen. Maar alles trilt van binnen, m'n hele leven staat op z'n kop, alleen besef ik dat nog niet ten volle. Het is alsof ik droom. Ik probeer verder te gaan met de dingen die ik nog moet doen, zoals taarten maken voor mijn verjaardag en snap later niet dat ze nog goed uitgepakt zijn, want ik ben  er niet meer met m'n gedachten bij.

In spanning wacht ik op Henk. Hoe zal hij reageren? Zijn leven zal ook drastisch veranderen! De brief ligt op tafel te wachten. Hoe reageer ik als hij nietsvermoedend binnenkomt? Na een poosje zie ik hem aankomen. Opgewekt komt hij binnen, totdat hij mij in verwarring ziet staan. "Wat is er aan de hand?" vraagt hij. "De dokter is geweest," zeg ik. Ik geef hem de brief en hij begint hem te lezen. Hij zegt niet veel. De boodschap komt ook bij hem hard aan. Ons leven is in één ogenblik anders, alles wat tot nu toe belangrijk was, is nu onbelangrijk. Er is nog maar één vraag. Heb ik borstkanker?

Mijn eerste blog.