Woensdagochtend om 8.00 uur worden we in het ziekenhuis verwacht. Eerst hebben we een afspraak met de chirurg. Als we in alle vroegte in de wachtkamer zitten, horen we nog iemand aankomen. Onze verbazing is groot als we een bekende uit onze kerkelijke gemeente zien aankomen, ook samen met haar man. Zij is ook, figuurlijk dan natuurlijk, uit de bus gerold. Het klinkt raar, maar het is net of het wat minder erg en angstaanjagend is. De uitdrukking: "Gedeelde smart is halve smart" gaat toch wel op!
Samen ondergaan we nu deze dag alle gesprekken en onderzoeken en zoeken houvast bij elkaar.
De chirurg legt ons uit wat we deze dag gaan doen. Allereerst moeten we naar de afdeling radiologie, weer een foto maken, daarna een echo en ja hoor, duidelijk zien we een zwarte plek! De radioloog wijst het ons precies aan. Ook maakt hij een echo van de oksel en gelukkig is deze op het eerste gezicht rustig. Hopen maar dat daar geen uitzaaiingen zijn!
Dan moet er wat weefsel weggehaald worden. Van tevoren lees je hier van alles over en maak je je zenuwachtig, maar dit valt alles mee. Als dit het ergste is!
We gaan naar huis. 's Middags worden we weer verwacht bij de chirurg voor een gesprek. Achteraf hebben we hier niet veel bijzonders meer gehoord, alleen dat we de dinsdag erop, 28 februari, terug moeten komen voor de uitslag. We gaan een spannende week in! Wat zal de uitslag zijn: goedaardig of kwaadaardig?
Een week van veel gebed! Door ons en door degenen die ons lief zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten