Bijna op de helft

Daar gaan we weer.

Vandaag krijg ik mijn dertiende bestraling. Vanmorgen moet ik eerst al vroeg bestralen in Dordrecht, waarna ik direct door moet naar de Daniël den Hoed in Rotterdam voor een tussentijdse controle. Alles verloopt heel voorspoedig. In Dordrecht zijn we ruim op tijd en word ik bijna direct binnengeroepen. In Rotterdam mag ik er even snel tussendoor, omdat ik geen vaste afspraak heb. Normaal gesproken komt de arts de patiënt zelf even roepen, maar als ons nummertje aan de beurt is, ..... blijft de deur echter dicht! Toch maar opgestaan en zelf de behandelkamer geopend. De vrouwelijke arts staat ons al op te wachten. Met een guitige blik in haar ogen zegt zij dat ze expres niet naar buiten gekomen is, want er zitten al mensen anderhalf uur te wachten en ze is bang voor de boze blikken die zij zal krijgen, als zij ons binnen roept. Zij wil ons toch even tussendoor helpen. Het gesprek duurt ook niet zo lang. Bij navraag hoe ik me voel, zeg ik dat ik dat het heel goed  gaat. Zij vraagt of ik geen last heb van steken in de borst, jeuk aan de bestraalde huid heb en of ik nog geen last van vermoeidheid heb. Steken voel ik af en toe wel, maar dat is zo minimaal, dat het geen naam mag hebben en van jeuk en vermoeidheid heb ik gelukkig nog steeds geen last. Bij controle ziet ze wel dat het gebied al wat rood begint te worden. Zij bereid me erop voor dat ik van nu af aan best wat last kan krijgen, onder andere ook van een flink jeukende huid en dat ik dit direct door moet geven als het te erg wordt, dan zal zij zo snel mogelijk een recept voorschrijven. Om 11.30 uur zijn we al weer op weg naar huis. Dat is gelukkig snel gepiept.

Erasmus MC / Daniël den Hoed
in Dordrecht

Volgende week dinsdag, 5 juni, krijgen we de volgende hobbel. Dan komt er iemand bij ons thuis, om een pruik aan te meten. Elke keer een stapje verder. Gelukkig zijn de meiden van plan hierbij aanwezig te zijn en Henk natuurlijk. Hij moet er tenslotte steeds tegenaan kijken. We wachten maar af!

'k Mag niet klagen

Vandaag heb ik de 7e bestraling gehad. Een kwart van de bestralingen zit erop en ik mag niet klagen, sterker nog, ik heb grote reden tot dankbaarheid. Tot nu toe heb ik nergens last van. Niet moe en geen noemenswaardige pijn. Het heen en weer rijden naar het ziekenhuis is tot nu toe gelukkig ook nog geen echte belasting.

Wat ik ook heel fijn vind is dat ik me hierdoor nog steeds niet ziek heb hoeven melden op mijn werk. Hier ben ik heel blij mee, want ik vind het altijd weer heerlijk als ik mag werken. Het lijkt me vreselijk als ik thuis moet gaan zitten, dus ik hoop dat ik me nog lang zo goed mag blijven voelen.

Voorlopig heb ik drie dagen vrij van de bestralingen, want maandag wordt het apparaat nagekeken. Dus dinsdag hopen we weer present te zijn.

Woensdag 9 mei, 1e bestraling

Vanmorgen heb ik mijn eerste bestraling gekregen. Om 11.05 uur kreeg ik eerst aan de hand van een filmpje de gang van zaken te zien tijdens de bestraling. Het was een kort filmpje, het meeste wist ik trouwens al. Daarna mocht ik naar beneden naar de afdeling radiologie voor de bestraling. Eerst moest er alweer een pasfoto gemaakt worden, zodat ze altijd kunnen zien dat ze de goede persoon onder handen hebben. Nogmaals werd me uitgelegd hoe alles voortaan te werk zal gaan, waarna ik op het apparaat plaats mocht nemen in de goede houding. Daarna trekken en sjorren ze nog wat totdat ik helemaal goed lig en dan wordt het apparaat goed ingesteld. Tijdens de eerste vier sessies zullen er tijdens de bestraling steeds röntgenfoto's gemaakt worden. Waar dat precies voor is, weet ik niet meer. Je krijgt zóveel te horen.

Als alles goed staat en hangt, gaan de verpleegkundigen de ruimte uit en vanuit een andere ruimte wordt het bestralingsapparaat bediend. Zij kunnen mij van daaruit ook constant in de gaten houden via een monitor die op me gericht staat. Als ik moet hoesten of niet goed word, moet ik mijn hand opsteken, dan zetten ze het apparaat direct stil. Nu, daar heb ik gelukkig geen last van en na heel wat gezoem, gebrom en gedraai van het apparaat, komen ze na een minuut of tien weer binnen met de boodschap dat het klaar is en dat ik van de bank af mag komen. Voor donderdag en vrijdag krijg ik de tijden al mee. Zo, de eerste bestraling zit erop. De kop is eraf!

Opgelucht rijd ik naar huis, daar wacht de was weer én de boodschappen niet te vergeten, die moeten ook nog gedaan worden vandaag!

Meivakantie

Tijdens de meivakantie zijn we met, bijna, het hele gezin nog een midweek weg geweest. Heerlijk om even alles te vergeten en achter je te laten. We zijn dankbaar dat dit nog mogelijk was, want morgen, woensdag 9 mei zal de 1e bestraling plaats vinden.