Weer een ander mens

Inderdaad is het beter gegaan, langzaamaan. Zaterdag  en zondag ging het steeds beter. Langzaam ging het misselijke, katterige gevoel weg. Ik voelde m’n maag niet meer, een wonder! Heerlijk. Even niet voelen dat je een maag hebt! Zaterdag voelde ik me nog wat trillerig en zwak, alsof je op eieren loopt, maar zondag ging het al stukken beter. Thuis twee keer met een dienst meegeluisterd. Dat ging prima. Ik kon me weer concentreren, viel niet steeds in slaap en kreeg weer vat op mijn gevoel en emoties. Dan werkt het geloof ook weer. Met genoegen mogen luisteren en als je er oren voor krijgt is er zoveel in een preek, waardoor de Heere tot je spreekt. Waar je weer mee verder kan en mag, leunend en vertrouwend op Hem, die ons nooit uit Zijn Hand zal laten vallen. Dat heeft extra veel impact na zo’n veelbewogen week. Eén ding heb ik nu wel geleerd: Wacht niet met het zoeken van de Heere tot je ziek bent, want dan gaat het in veel gevallen niet meer. Dan neemt je lichaam je zo in beslag dat je niet meer aan je ziel toekomt. En dat is heel benauwd! Als ik die Toevlucht niet had gehad, weet ik niet waar ik had moeten blijven.

Na de ochtenddienst even de straat overgelopen om koffie te drinken bij mijn broer en schoonzus. Voor het eerst weer een kop koffie op en het ging goed! Nog geen last van mijn maag. Lekker taartje en wat hapjes geprobeerd. Het bleef maar goed gaan. Fantastisch toch. Wat een zegeningen.

Maandag ben ik meegegaan om één van onze zoons naar Schiphol te brengen. Hij zou die dag op vakantie naar IJsland gaan. Op de terugweg nog even op de spottersplek wezen kijken, daar kom je natuurlijk niet onderuit, als je met je man meegaat. Maar …… ik vond het zelf ook wel leuk hoor. Een heerlijke, ontspannen dag, die me echt goed deed.

En nu is het dinsdag en ik voel me prima. Vanmorgen hebben we naar de oncologieverpleegkundige gebeld, met de mededeling dat de eerste dagen na de chemo vreselijk waren geweest en dat ik het niet meer zie zitten om nog zo’n kuur te ondergaan. Ik doe het alleen als ik een veel sterker medicijn van te voren krijg toegediend tegen de misselijkheid en neiging tot overgeven. En dat is er. Er is ons toegezegd dat dit middel, Emend, nu gebruikt zal worden. Ze vonden het heel vervelend dat ik er zo slecht op gereageerd had, maar dat komt af en toe voor. We zullen hopen dat dat middel gezegend mag worden en dat ik me dan niet meer zo vreselijk naar zal voelen. In ieder geval heb ik iets meer moed om door te gaan en op dit moment geniet ik van deze dag, omdat ik op het ogenblik zo goed ben.

En …. volgens Henk gaat het goed, want ik begin alweer praatjes te krijgen, zegt hij. Terugblikkend op de afgelopen week moet ik eerlijk zeggen: zonder Henk was ik er niet zo goed vanaf gekomen, hij heeft me die slechte dagen dag en nacht bijgestaan. Als ik hem niet had gehad, dan was ik in het ziekenhuis terechtgekomen vanwege uitdroging. Hij dwong me te eten en te drinken, zelfs als het mijn neus uitkwam, maar het heeft geholpen. Dat is liefde.