4e chemo vervolg

Gisteren heb ik mijn 4e chemo gekregen. Eerlijk gezegd zag ik er best weer tegenop, maar het is gelukkig weer alles meegevallen. Door het langer naspoelen nam ook de nare druk op mijn ogen en de hoofdpijn die snel opkomt tijdens het inlopen van de vloeistof weer vlug af. Deze keer is mijn moeder weer meegeweest als gezelschap en als chauffeur op de terugweg. Het is wel fijn als je wat gezelschap hebt, alhoewel er altijd wel één of twee patiënten meer op de zaal zitten. Ook is het een lange zit van 8.30 uur tot 14.30 uur. Om 15.00 uur waren we weer thuis.

Thuis gekomen heb je wel het gevoel of je er als een zombie bij loopt. Nare druk op de ogen en je voelt je dizzy. Het lijkt wel of je onwillekeurig rekening houdt met één of andere bijwerking, zoals misselijkheid. Gelukkig bleef dit weg. Op aandringen van moeders ben ik een uurtje naar bed gegaan en dat heeft me heel goed gedaan. Je merkt wel dat je goed naar je lichaam moet luisteren, zeker in deze omstandigheden.

Tijdens de maaltijd dacht ik wel even dat ik misselijk ging worden, dus heb ik maar niet teveel gegeten. Na het eten ging het echter al weer snel beter en heb ik tot 22.00 uur heerlijk zitten lezen en ben toen naar bed gegaan. Vannacht heb ik goed geslapen, af en toe wakker en als je dan merkt dat je niet misselijk bent en geen vervelend hoofd hebt, is dat heerlijk. De clusterhoofdpijn is trouwens ook verdwenen.

Vanmorgen ben ik wakker geworden zonder bijverschijnselen, ik voel me goed. Dat is een zegen! En nu zit ik op de bank mijn blog bij te werken. Henk is oudjes rijden met de sjuttulbus van Waardeburgh (vrijwilligerswerk). Dit doet hij altijd op zijn Bapodag (arbeidstijdverkorting in het onderwijs) en het geeft hem veel voldoening. Daarna is hij de hele dag thuis om mij te helpen, wanneer dit nodig is. Morgen heeft hij ook nog zorgverlof. Ach, wie kun je nu beter om je heen hebben dan je eigen man!

Kortom, ik heb weer veel om God voor te danken. Hem komt alle lof toe! Hij heeft onze gebeden willen verhoren. Onverdiend.